Ayın İki Yüzü Arasındaki Belirgin Farkları

Ay'ın Dünya'ya bakan "yakın yüzü" ile arka planda kalan "uzak yüzü" arasında önemli farklılıklar tespit edilmiştir. Yakın yüz, lavla kaplı geniş düzlüklerden oluşurken; uzak taraf daha engebeli ve yapısal olarak daha sert bir yapıya sahiptir.

Araştırmalar, Ay'ın iç yapısında iki ila üç milyar yıl önce meydana gelen volkanik faaliyetlerin, radyoaktif elementlerin dengesiz şekilde dağılmasına yol açabileceği teorilerini desteklemektedir.

Güneş Sistemi Dinamikleri Grubu yöneticisi Ryan Park, Ay'ın yakın tarafının uzak tarafına göre daha fazla esnediğini keşfettiklerini belirterek, bu esneklik farkının iç yapının temelinde farklılıklar olduğunu gösterdiğini vurgulamıştır.

Yerçekimi verileri, 2011–2012 yıllarında Ay'ın yörüngesinde dönen GRAIL görevi kapsamında Ebb ve Flow adlı iki uzay aracıyla toplanmıştır. Bilim insanları, bu verilere dayanarak Ay'ın en detaylı yerçekimi haritasını oluşturmayı başarmışlardır.

Park'ın ifadesine göre, elde edilen sonuçlar başlangıçta oldukça şaşırtıcı olmuş ve hesaplamalar birkaç kez tekrarlanmıştır. Bu süreç toplamda 10 yıl almıştır.

Yeni model, Ay'ın Dünya'nın kütleçekimi etkisiyle nasıl esnediğini görsel olarak açıklamaktadır. Dünya'nın Ay üzerinde yarattığı gelgit etkisinin yanı sıra, Ay'ın da Dünya üzerinde benzer bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir.

Aynı teknik daha önce asteroit Vesta ve Jüpiter'in uydusu Io üzerinde de kullanılmıştır. Bu çalışmalar, gökcisimlerinin iç yapısı hakkında önemli bilgiler sunarak, gezegenlerin ve uyduların oluşumuyla ilgili teorileri desteklemektedir.

Ryan Park, "Yerçekimi, gökcisimlerinin iç yapısını anlamamıza yüzeye ihtiyaç duymadan benzersiz bir bakış açısı sunmaktadır" diyerek, bu yöntemin astronomi keşiflerindeki değerine dikkat çekmektedir.